Zakonskim uređenjem religijskog života u Crnoj Gori, javna debata se uglavnom vrti oko Srpske pravoslavne crkve.
Mitropolija crnogorsko-primorska je institucija u koju, po brojnim istraživanjima javnog mnijenja, građani Crne Gore imaju najveće povjerenje. Iz tog razloga, pažnja javnosti uslovljena je pažnjom političkih partija, koje su svjesne da je veliki dio biračkog dijela upravo među vjernicima SPC u Crnoj Gori.
PRVI NARATIV
Vlada i vladajuće partije predstavnici su prvog narativa koji se kreće u dva smjera zasnovana na dva argumenta. Prvi je pravni i govori o regulisanju imovinskih, ali i drugih odnosa sa vjerskim zajednicama. Drugi argument je politički i on je doživio vrhunac u toku rasprave u parlamentu, kada se više razgovaralo o identitetskim pitanjima, nego o samoj suštini zakona.
DPS je u svojim saopštenjima čvrsto branio donošenje Zakona, a podršku Zakonu dali su i neki crnogorski nacionalistički krugovi bliski jednom dijelu vlasti, ali i opozicije, poput SDP-a. Oni su imali prostor u medijima bliskim vlastima. Možda je najekstremniji primjer tog narativa bio autorski tekst Milorada Pustahije u formi otvorenog pisma premijeru Markoviću. On je napravio analogiju sa Krvavom litijom iz Beograda prije drugog svjetskog rata, kada je policija pretukla sveštenike koji su protesotvali protiv Konkordata između Vatikana i Kraljevine Jugoslavije. Ipak, najvidljivija artikulacija nezadovoljstva ukupnom atmosferom koju su izazvale litije bila je šetnja na Cetinju, na kojoj je pjevana pjesma u kojoj se slave kvislinške formacije iz drugog svjetskog rata. Vladajuća struktura u Crnoj Gori u ovoj situaciji pažnju usmjerava na djelovanje spolja, od kojeg je najvidljivije ono iz Srbije. Stoga se većina reakcija ne odnosi na ljude koji protestuju u Crnoj Gori, već na destruktivnu ulogu prvenstveno zvanične Srbije, kao i njene nacionalističke opozicije.
DRUGI NARATIV
Ovaj narativ takođe ima dva smjera argumentacije – pravni i politički. Prvi ističe nepravednost zakona kojim se narušava Ustav, jer se, po tom narativu, upravni postupak uvodi kao zamjena za redovni sudski postupak. Ta linija argumentacije imala je odjeka u međunarodnoj javnosti, a posebno na Zapadu, jer tamo nisu imuni na temu nacionalizacije privatne svojine, kako su podržavaoci crkve predstavljali donošenje zakona. Politička argumentacija predstavlja kulminaciju otvorenog pitanja crnogorskog identiteta i politčke podijeljenosti većinske pravoslavne zajednice u Crnoj Gori.
Ugroženost srpskog naroda. Srpski nacionalni interes. Izdajnička priroda režima u Crnoj Gori. To su glavne poruke Crkve i njihove političke logistike iz Demokratskog Fronta i iz Srbije. Taj narativ podržavaju mediji poput IN4S i Borbe, kao i skoro sve dnevne novine u Srbiji, na čijim naslovnim stranama dominira crkveno pitanje u Crnoj Gori. Protestne šetnje u formi vjerskih litija održavaju se svakih nekoliko dana.
Na litijama se pored vjerskih obilježja i obrednih i drugih religijskih pjesama mogu čuti i razne parole, najčešća je Milo lopove ne damo ti svetinje, koja je obišla svijet kao masovna internet akcija. Tako internetom kruži snimak na kojem je u jednoj kineskoj školi profesor iz Srbije izmanipulisao djecu da uzvikuju pomenutu parolu. Koriste se i Milo šiptare (uvrjedljiv naziv za Albance) ne damo ti svetinje i samo sloga svetinje spasava, kao svojevrsna parafraza čuvene naci- onalističke krilatice. Taj narativ prati jasna negacija crnogorske nacije, kroz poruke da je Crna Gora srpska Sparta, kruna srpstva itd… Društvene mreže preplavljene su grupama sa nazivima Srpska stvar, Crnogorski vremeplov, kao i postovima aktivista Marka Milačića i Vladislava Dajkovića, koji imaju veću podršku i praćenost u Srbiji nego u Crnoj Gori. Do posebnog izražaja došle su njihove veze i saradnja sa popularnim srpskim desničarskim aktivistima koji organizuju proteste širom regiona. Iako se radi o politički marginalnim subjektima u Crnoj Gori, oni uspjevaju da mobilišu određeni broj građana na akciju. Tako je i flešmob akcija crtanja trobojki po Crnoj Gori, koji su oni inicirali, imala velikog odjeka
TREĆI NARATIV
Treći narativ prikazuje aktuelnu situaciju kao savršenu oluju kreiranu od strane srpske i crnogorske vlasti u svrhu izborne kampanje. Njega podražava dio crnogorske opozicije (Demokrate i URA) i dio nezavisnih medija u Crnoj Gori.
Treći narativ dobio je nenadanu podršku dijela MCP usljed postojećih političkih podijela unutar Srbije i srpske crkve, proizašlih iz različitih pristupa rješavanju kosovskog pitanja. Dio crkve na čelu sa mitropolitom Amfilohijem glasno se protivi bilo kakvom dijalogu sa Kosovom koje može dovesti do priznanja nezavisnosti od strane Srbije. Sukob se prelio i na situaciju u Crnoj Gori kada su Mitropolit i ljudi bliskih njemu osujetili plan predsjednika Srbije da na Badnje veče posjeti vjernike i protestante u Crnoj Gori.To je izrodilo narativ u dijelu javnosti u Srbiji koji mitropolita Amfilohija optužuje za zakulisne pregovore sa crnogorskom vlašću o svojevrsnoj puzajućoj nezavisnosti i autokefaliji.
Treći narativ pokušava pokret litija prikazati kao pokret bunta koji nema etnički predznak. Ističu se neki crnogorski simboli, a srpski simboli se pokušavaju predstaviti kao crnogorski. Taj narativ personalizuje otac Gojko Perović, rektor cetinjske Bogoslovije.